Σε μια εποχή που πιστέψαμε ότι όλα υπόκεινται σε νόμους,
φορμαλιστικές σχέσεις και τύπους, σε μια εποχή οπού όλα θεωρούνται
προβλήματα και άρα επιδέχονται λύση, ακόμα και ο θεός, ο έρωτας, η αγάπη
κ.τ.λ. η εκκλησία έχει να αντιτάξει ένα ευχάριστο μήνυμα ή κατά το
ελληνικότερον, «ευαγγέλιον», μέσα σε δύο λέξεις διαχρονικές, σύγχρονες,
φωτεινές και ευέλπιδες…. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Αλλά και αυτό υπόκειται κατά τους πεφωτισμένους σε… «επιστημονικό έλεγχο»!!!
Αλλά σε τι είδους έλεγχο; Μπορώ να μετρήσω το μήκος με μια ζυγαριά; Ή τη μάζα με μια μεζούρα; Πώς και τι είδους πληροφορίες θα συλλέξω για να πεισθώ για το γεγονός της Ανάστασης; Ποιες πηγές και πού θα ανατρέξω για τη συλλογή πληροφοριών; Σε τελική ανάλυση, η εκκλησία μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία ελέγχου; Υπάρχει τελικά σύγχυση για τα δεδομένα που έχουμε; Ποιος άραγε είναι ο φορέας της σύγχυσης;
Η αλήθεια είναι ότι ο φορέας της σύγχυσης αλλά και ο τροφεύς ή καλύτερα ο ανατροφοδότης αυτής, είναι οι διάφοροι «πεφωτισμένοι», για να μη πω οι ..παρα-μορφωμένοι που μάλλον δεν θεραπεύουν καμιά επιστήμη όπως φρονούν, (ή μήπως παραφρονούν;) αλλά μάλλον έχουν χρεία θεραπείας οι ίδιοι.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Τι τάχα συνέπειες έχει αυτό το γεγονός στη ζωή μου;
Γεγονός πάντως είναι ένα …άδειο μνημείο!!! Και αυτό το μνημείο, σημείο αντιλεγόμενο της εποχής μας, έχει τόσο σημαντικό περιεχόμενο μέσα στο μεγάλο του κενό!! Γιατί το κενό μνημείο γέμισε την κενή ζωή μας, τη νοηματοδότησε και ταυτόχρονα, κρίνει τη ζωή αυτή. Και εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα ή το πρόβλημα καλύτερα. Ότι το κενό μνημείο κρίνει τη ζωή μας. Αν τα μαθηματικά, σύμφωνα με έναν μεγάλο μαθηματικό των αρχών του περασμένου αιώνα, έκριναν τη ζωή μας, τότε θα αμφισβητούνταν!! Και επαγωγικά, αν η φυσική, η χημεία, η πληροφορική κ.τ.λ. κρίνανε τη ζωή μας, τότε και τα συμπεράσματά τους θα τα αμφισβητούσαμε.
Αλλά το κενό μνημείο παραμένει. Είτε για να φωτίζει, είτε να σκανδαλίζει. Και αν είμαστε τυχεροί και καταφατικοί σε τελική ανάλυση στην πρόταση του «Μεγάλου Απόντος» από το μνημείο, γιατί… δεν Τον «άντεξε» ο ίδιος ο τάφος, τότε κάναμε τον μεγαλύτερο ελιγμό και επιλογή της ζωής μας. Αν όμως εμμένουμε αρνητές της παραδοχής του κενού μνημείου και, επαναλαμβάνω , εξαιτίας της κρίσης που επιφέρει στη ζωή μας, τότε χάσαμε τις ευεργεσίες του κενού μνημείου. Όμως ένας άδειος τάφος, γέμισε τη ζωή της εκκλησίας και αποδείξεις της έχει μόνο την κοινή της εμπειρία-βιωματική καθ’ όλα, πως ο θάνατος έγινε κοινή απαρχή και ανάσταση σωτηρίας για την ανθρωπότητα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, «και πεπτώκασι δαίμονες…και νεκρός ουδείς εν τοις μνήμασι». Η σωτηρία δεν είναι για τους λίγους, μα για τους καταφάσκοντες στην απέραντη ανοιχτωσιά της αγάπης του Αναστάντος Χριστού, που σαν ξένος ήρθε για να σώσει τον αποξενωμένο άνθρωπο και σαν χάρη για τον αχάριστο, λυτρωτής για τον δυνάστη άνθρωπο.
Μάταιη η πίστη σε ένα άδειο μνημείο… Εκτός και αν... εκτός και αν η πίστη βασίζεται στον Απόντα του μνημείου! Στο Μεγάλο Απόντα του τάφου, μα στον αιώνιο Παρόντα της ζωής!!!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Γιατί αυτή είναι και η δική μας ανάσταση!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!
ΣΤΕΡΓΙΟΥΔΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜ
Αλλά και αυτό υπόκειται κατά τους πεφωτισμένους σε… «επιστημονικό έλεγχο»!!!
Αλλά σε τι είδους έλεγχο; Μπορώ να μετρήσω το μήκος με μια ζυγαριά; Ή τη μάζα με μια μεζούρα; Πώς και τι είδους πληροφορίες θα συλλέξω για να πεισθώ για το γεγονός της Ανάστασης; Ποιες πηγές και πού θα ανατρέξω για τη συλλογή πληροφοριών; Σε τελική ανάλυση, η εκκλησία μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία ελέγχου; Υπάρχει τελικά σύγχυση για τα δεδομένα που έχουμε; Ποιος άραγε είναι ο φορέας της σύγχυσης;
Η αλήθεια είναι ότι ο φορέας της σύγχυσης αλλά και ο τροφεύς ή καλύτερα ο ανατροφοδότης αυτής, είναι οι διάφοροι «πεφωτισμένοι», για να μη πω οι ..παρα-μορφωμένοι που μάλλον δεν θεραπεύουν καμιά επιστήμη όπως φρονούν, (ή μήπως παραφρονούν;) αλλά μάλλον έχουν χρεία θεραπείας οι ίδιοι.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Τι τάχα συνέπειες έχει αυτό το γεγονός στη ζωή μου;
Γεγονός πάντως είναι ένα …άδειο μνημείο!!! Και αυτό το μνημείο, σημείο αντιλεγόμενο της εποχής μας, έχει τόσο σημαντικό περιεχόμενο μέσα στο μεγάλο του κενό!! Γιατί το κενό μνημείο γέμισε την κενή ζωή μας, τη νοηματοδότησε και ταυτόχρονα, κρίνει τη ζωή αυτή. Και εδώ ακριβώς είναι το ζήτημα ή το πρόβλημα καλύτερα. Ότι το κενό μνημείο κρίνει τη ζωή μας. Αν τα μαθηματικά, σύμφωνα με έναν μεγάλο μαθηματικό των αρχών του περασμένου αιώνα, έκριναν τη ζωή μας, τότε θα αμφισβητούνταν!! Και επαγωγικά, αν η φυσική, η χημεία, η πληροφορική κ.τ.λ. κρίνανε τη ζωή μας, τότε και τα συμπεράσματά τους θα τα αμφισβητούσαμε.
Αλλά το κενό μνημείο παραμένει. Είτε για να φωτίζει, είτε να σκανδαλίζει. Και αν είμαστε τυχεροί και καταφατικοί σε τελική ανάλυση στην πρόταση του «Μεγάλου Απόντος» από το μνημείο, γιατί… δεν Τον «άντεξε» ο ίδιος ο τάφος, τότε κάναμε τον μεγαλύτερο ελιγμό και επιλογή της ζωής μας. Αν όμως εμμένουμε αρνητές της παραδοχής του κενού μνημείου και, επαναλαμβάνω , εξαιτίας της κρίσης που επιφέρει στη ζωή μας, τότε χάσαμε τις ευεργεσίες του κενού μνημείου. Όμως ένας άδειος τάφος, γέμισε τη ζωή της εκκλησίας και αποδείξεις της έχει μόνο την κοινή της εμπειρία-βιωματική καθ’ όλα, πως ο θάνατος έγινε κοινή απαρχή και ανάσταση σωτηρίας για την ανθρωπότητα.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, «και πεπτώκασι δαίμονες…και νεκρός ουδείς εν τοις μνήμασι». Η σωτηρία δεν είναι για τους λίγους, μα για τους καταφάσκοντες στην απέραντη ανοιχτωσιά της αγάπης του Αναστάντος Χριστού, που σαν ξένος ήρθε για να σώσει τον αποξενωμένο άνθρωπο και σαν χάρη για τον αχάριστο, λυτρωτής για τον δυνάστη άνθρωπο.
Μάταιη η πίστη σε ένα άδειο μνημείο… Εκτός και αν... εκτός και αν η πίστη βασίζεται στον Απόντα του μνημείου! Στο Μεγάλο Απόντα του τάφου, μα στον αιώνιο Παρόντα της ζωής!!!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! Γιατί αυτή είναι και η δική μας ανάσταση!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!
ΣΤΕΡΓΙΟΥΔΗΣ ΙΩΑΚΕΙΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου