Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα

Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα Σε ξένα αναστυλώματα δεμένο. Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο. Μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω. Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα, Που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρι. Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου, Κι ας είμαι κι ένα ταπεινό λυχνάρι.

φωτερά σκοτάδια Γ Δροσσίνη 
διατηρήσαμε την ορθογραφία της εποχής του συγγραφέως