Μια νέα σχολική χρονιά αρχίζει...
με ελπίδες για νέα γνώση, απόκτηση νέων δεξιοτήτων, νέων εμπειριών.
το ταξίδι αρχίζει... αξίζει να ταξιδέψουμε περισσότερο
να ανέβουμε πιο ψηλά, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, λίγο ακόμη ψηλότερα!
Κάτου σημάδια που έμπηξε το ψέμα!
Τα ταξίματα φέρτε στης Αλήθειας
της ιερής το βωμό και τα σφαχτάρια.
Στον τόπο απάνου όχι πολέμων κάστρα•
τα σκολειά χτίστε!
Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν
μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
με τους κελαϊδισμούς και με τους μόσκους•
με ελπίδες για νέα γνώση, απόκτηση νέων δεξιοτήτων, νέων εμπειριών.
το ταξίδι αρχίζει... αξίζει να ταξιδέψουμε περισσότερο
να ανέβουμε πιο ψηλά, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, λίγο ακόμη ψηλότερα!
«Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα
γερά θεμελιωμένα, από της χώρας
ακάθαρτης, πολύβοης, αρρωστιάρας
μακριά μακριά τ’ ανήλιαγα σοκάκια
τα σκολεία χτίστε!
Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων
περίσσεια ανοίχτε, να ‘ρχεται ο κυρ Ήλιος
διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει
ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι.
Γιομίζοντας τα να τα ζωντανεύουν
μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
με τους κελαηδισμούς και με τους μόσχους
κι ο δάσκαλος, ποιητής και τα βιβλία
να είναι σαν κρίνα…».
(«Πολιτεία και Μοναξιά»)
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10901, Ἀντίβαρο
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10901, Ἀντίβαρο
Με
τη φλόγα που ψαίνει και που πλάθει,
με της καρδιάς τη φλόγα, με του Λόγου
τη δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια,
και με τα χέρια, και με τα μαχαίρια,
τον τόπο πάρτε.
με της καρδιάς τη φλόγα, με του Λόγου
τη δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια,
και με τα χέρια, και με τα μαχαίρια,
τον τόπο πάρτε.
Κάτου σημάδια που έμπηξε το ψέμα!
Τα ταξίματα φέρτε στης Αλήθειας
της ιερής το βωμό και τα σφαχτάρια.
Στον τόπο απάνου όχι πολέμων κάστρα•
τα σκολειά χτίστε!
Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν
μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
με τους κελαϊδισμούς και με τους μόσκους•
κι ο δάσκαλος, ποιητής και τα βιβλία
να είναι σαν κρίνα!!!
«Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα
γερά θεμελιωμένα, από της χώρας
ακάθαρτης, πολύβοης, αρρωστιάρας
μακριά μακριά τ’ ανήλιαγα σοκάκια
τα σκολεία χτίστε!
Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων
περίσσεια ανοίχτε, να ‘ρχεται ο κυρ Ήλιος
διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει
ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι.
Γιομίζοντας τα να τα ζωντανεύουν
μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
με τους κελαηδισμούς και με τους μόσχους
κι ο δάσκαλος, ποιητής και τα βιβλία
να είναι σαν κρίνα…».
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10901, Ἀντίβαρο
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10901, Ἀντίβαρο
«Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα
γερά θεμελιωμένα, από της χώρας
ακάθαρτης, πολύβοης, αρρωστιάρας
μακριά μακριά τ’ ανήλιαγα σοκάκια
τα σκολεία χτίστε!
Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων
περίσσεια ανοίχτε, να ‘ρχεται ο κυρ Ήλιος
διαφεντευτής, να χύνεται, να φεύγει
ονειρεμένο πίσω του αργοσέρνοντας το φεγγάρι.
Γιομίζοντας τα να τα ζωντανεύουν
μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια
με τους κελαηδισμούς και με τους μόσχους
κι ο δάσκαλος, ποιητής και τα βιβλία
να είναι σαν κρίνα…».
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10901, Ἀντίβαρο
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10901, Ἀντίβαρο
